Hallo allemaal!

We zijn nog steeds druk bezig op onze projecten. Soms staan we verbaasd te kijken wat er allemaal om ons heen gebeurd maar het is ook vaak lachen gieren en brullen.

Zo heb je huize Silverjaren mensen die vrij stevig zijn. (komt vast van al dat vlees wat ze hier eten...) Nu zijn wij natuurlijk erg sterk, maar zelfs wij krijgen deze mensen niet omhoog. Vandaar dat ons na 4 weken is verteld dat er liften bestaan in het bejaardentehuis... Wij helemaal gelukkig op weg naar de liften... Wordt er een deur opengemaakt en ja hoor wel 8 liften van passief tot actief en vele rollators. Helemaal geweldig, er was alleen een klein probleempje. De deur van dit hok kon nog maar net open en de zooi kwam bijna naar buiten vallen! Wij beginnen dus vol goede moed de nodige liften naar voren te verplaatsen terwijl de verpleegster hulp ging halen. Hoor je door de intercom de grootste krijsstem ooit.... 'Erwin can you help the fysiotherapie girls from the Netherlands upstairs please' En niet een keer, maar drie keer door alle gangen galmen. Oepsie! Tja dat zijn wij toch echt. Maargoed een sterke man komt ons redden van alle troep en duwt letterlijk alles nog verder op elkaar en in elkaar. Wendy (naam van een superdeluxe lift) werd bruut gesloopt bij deze actie, maar de drie liften die we nodig hadden waren eruit. Dan begint er een verpleegster op allerlei knopjes te duwen om vervolgens te zeggen dat ze niet werken. Weet je hoe dat komt?! Die liften werken met een accu!!! Ja, een batterij, die je dan ook nog eens af en toe op moet laden.... Dat weten ze hier dan weer niet. Wij op zoek naar opladers en na gewurm door alle troep deze nog gevonden ook! Denk je, ' Probleem opgelost' Maar nee, er staat namelijk op de opladers; thuiszorg midden-brabant. Dit betekend... een Nederlandse stekker in een land waar ze met drie punten stroom uit de muur halen. Uiteindelijk bij de directrice terechtgekomen en die snapte het probleem en wilde stekkers voor ons aan gaan schaffen. Nu zijn wij dan wel weer ze nobel dat we zelf hebben voorgesteld om deze te kopen. Krijgen we tenminste de goede....

Volgende keer gaan we dus gewapend met opladers en stekkers terug naar het bejaardentehuis om een paar mensen op te takelen. Hopelijk doen deze het nog na zolang niet te zijn gebruikt.

Jullie kunnen je misschien wel voorstellen dat we verbaasd waren toen we in het bejaardencentrum stonden omdat ze niet wisten dat de liften op batterijen werken en hoe je deze moet opladen. Ook gaven ze eerlijk toe dat ze geen idee hadden hoe deze liften te gebruiken. Op de weg terug naar huis gingen de tranen van het lachen over onze wangen en zeiden we tegen elkaar: ' Wat houden wij toch van Zuid-Afrika.'

Naast het houden van Zuid-Afrika zijn sommige dingen voor ons ook moeilijk te bevatten. Zo vertelde de hoofd-lerares van ons klasje in AGAPE dat ze ontslag heeft gekregen. Nadat we eerst nog dachten dat ze een grapje maakte was het toch echt waar. De reden die ze kreeg was dat ze geen Afrikaans sprak. Nu is het zo dat deze vrouw uit zimbabwe komt en ze is daar ook lerares geweest. Haar zoontje is gehandicapt en zit ook in deze klas. Ze weet dus als geen ander hoe ze hier mee om moet gaan. Ze spreekt inderdaad geen vloeiend Afrikaans maar is het aan het leren. Voor ons iets onbegrijplijks dat ze ontslagen wordt, maar we kunnen ons er beter niet mee bemoeien.

Na alle leuke en minder leuke dingen tijdens stage wordt het ook vanzelf weer weekend! Tijd voor leuke dingen! Nu drinken jullie thuis vast wel eens een wijntje wat uit Zuid-Afrika komt. Stellenbosch is een gebied hier dichtbij met ontzettend veel wijnboerderijen. Nu voelen jullie het misschien wel aankomen.... Wij zijn gaan wijn proeven.

We hebben een toer gemaakt lang 3 wijnboeren. Als je hier wijnboer bent dan heb je genoeg geld en dit was ook te zien aan de boerderijen waar we kwamen. Heerlijk verschillende wijnen proeven en er dan uitleg over krijgen. ( niet dat wij hier iets van snappen, maar toch altijd leuk!)

Daar zaten we dan hoor op het terras, in de stralende zon, uitzicht over de wijngaarden met een glas wijn in onze handen. ' Wat vervelend hé, om in Zuid-Afrika te zijn!'

Nu is het ook zo dan je dan hoort te proeven en het dan uit moet spugen. Nu vonden wij dit erg zonde dus hebben we het uit respect voor de wijn toch maar opgedronken.