Bijna thuis...
Hallo daar!
Jullie denken vast... Daar komt weer een ontzettend lang verhaal met wat wij allemaal hebben meegemaakt de laatste twee weken! Maar nee! Wij zijn namelijk al bijna thuis.... Met een dubbel gevoel stappen wij hier donderdag in het vliegtuig op weg naar het koude kikkerland. Aan de ene kant erg veel zin om jullie allemaal weer te zien, maar aan de andere kant valt het zwaar om de zon en al het moois hier in te ruilen voor het platte en koude Nederland. Maarja... aan alles zit een begin en een eind en dit is nou eenmaal het begin van het einde.....n (klinkt dramatisch he?)
We zullen jullie al gauw gaan vervelen met alle verhalen en foto's, maar dan in de live versie. Is toch veel leuker!
Vrijdagmiddag zijn we terug op Nederlandse bodem
Mozambique
Hallo allemaal!
Inmiddels hebben we weer vanalles meegemaakt en we zullen jullie met dit verhaal even updaten.
We waren in het vorige verhaal vergeten te vertellen dat Anke niet zo goed tegen malariapillen kan en met te dikke rode en dichte ogen naar een hospital moest. Nu heeft ze andere malariapillen en een complete apotheek om te overleven... Wat nog cooler is dat Anke nu een medisch dossier heeft in Swaziland. (Een kartonnetje met een blaadje aan een touwtje met haar naam erop.)
In het vorige verhaal vertelden we dat we in de bus naar Maputo zaten, dus daar gaat het verhaal verder...
Tussen alle eieren, broden en aardappels hebben we een goede, maar ook vooral lange reis gehad. Bij de grens met Mozambique moesten we erg lang wachten... Wat een corrupte bende daar zeg! De hele bus moest geld inleggen zodat ze onze baggage niet zouden doorzoeken. Dat hebben we dus maar gedaan, anders zou het ons drie uur kosten voor we weer verder konden.
s'Morgens kwamen we aan in Maputo en dat was wel even schrikken. Wat een drukte, wat een vuil en wat een mensen op straat. Echt een pauperstad om het kort door de bocht te zeggen.
Eenmaal aangekomen droop het zweet van ons af. Vanuit het regenachtige Zwaziland naar een tropisch Maputo... Dat is nog al een verschil! Om het allemaal nog leuker te maken, toen we ingecheckt waren in het hostel zagen we op onze kamer de tassen liggen van onze voormalige reisgenoten. Er gezellig zijn we er dus weer samen op uit geweest. Anke en ik wilden naar een info centrum, maar die bleek verdwenen te zijn... Na een lange wandeling door de stad bleek ook het andere info centrum de benen te hebben genomen. Daarom hebben we daarna de hele stad doorgekrost in een tuc tuc. Bij een grote groente/noten/haar en andere spulletjes markt uitgekomen waar we de lekkerste mango's ooit hebben ingeslagen.
De volgende morgen zijn we, alsof het geen vakantie was met een minibus naar Tofo gegaan. Er kwam al een bijna volle bus aan, maar na lang puzzelen zaten we allemaal en onze bagage kon ook nog mee. Als klap op de vuurpijl reden we ook nog eens een wijk in om big mama met al haar bagage op te halen.... 'Gaat nooit passen!' riepen we met z'n allen.... Maar raad eens? Het paste... Dus een rit van 9 uur met 29 man in een minibus. Erg gezellig, warm en plakkerig. Onderweg konden we alles wat we wilden door de ramen van de bus kopen en na twintigduizend keer stoppen kwamen we uiteindelijk in het geweldige en tropische Tofo aan.
Kot zullen we even vertellen wat we hier allemaal hebben meegemaakt, we kunnen er wel een boek over schrijven...
We hebben een snorkeltrip gedaan waarin we met whale sharks hebben gesnorkeld. Die zijn groot en indrukwekkend. Australiers ontmoet met wie we een topavond hebben gehad. Gedoken bij het manta reef, waar geen manta's waren, maar wel andere mooie kleine en grote vissen en... dolfijnen gespot onder water. Vrienden geworden met een stel duikleraren en een feestje op het dak van hun huis gehad. De lokale rum tipo tinto kon hier niet ontbreken. We hebben geprobeerd didgerido te spelen (hoe je dat ook schrijft) maar dat ging niet zo goed.
Ook nog 2 andere duiken gemaakt waarin we in totaal 9 manta's hebben gezien. Wat een indrukwekkende beesten!!!Als een stoomboodvliegtuigschip zeilen die beesten door het water. (kunt misschien even googelen om te kijken wat we hier mee bedoelen...)
Kerst vieren aan de andere kant van de wereld in de hitte is niet echt kerst moeten we zeggen, dit hebben we dus een beetje gemist. Wel is Margreet eerste kerstdag, midden in de nacht met 3 anderen vast komen te zitten midden op een zandweg.... Midden in een tropisch storm met te veel regen hebben we een uur vastgezeten, gedanst in de regen en uiteindelijk de auto uitgegraven... Een kerst om nooit meer te vergeten!
Met een interliner zijn we weer terug gegaan (jammer genoeg) naar Maputo teruggegaan om daar de lokale markt leeg te kopen. Nu weer onderweg naar Johannesburg voor nog meer avonturen.
Avonturen aan de oostkust
Hallo allemaal!
Daar waren we weer, Nu vanuit een ander deel van Zuid-Afrika! Nu we dit schrijven zitten we in de bus naar Mozambique. Deze rit gaat 10 uur duren, dus we hebben even de tijd om alle hoogtepunten van deze week aan jullie te vertellen...
Maandag scheurden we met onze huur Opel Corsa dwars door het centrum van Johannesburg om onze tickets voor deze busreis ergens op te pikken, We snappen nu dat iedereen zegt dat je zo snel mogelijk Johannesburg uit moet zijn en vooral niet in het centrum moet wezen.... Wat een chaos! Maar, wij hebben hard meegetoeterd, geroepen en nog belangrijker; uiteindelijk gevonden waar we moesten zijn.
Hierna Anouk opgehaald van het vliegveld. Deze week zijn we namelijk met z'n vieren op pad geweest, Marloes een journalistiek student had zich ook al aangesloten bij onze reisplannen.
In Pretoria zijn we aangevallen... We waren al bezig met dekking zoeken toen bleek dat er Russisch staatsbezoek was bij de Union Buildings waar wij net een kijkje wilden nemen. 32 kanonsschoten om te eren, wat een geluid en knallen. Van Pretoria zijn we naar Sabie gereden waar we een gedeelte van de Panorama route hebben gedaan. Hele mooie watervallen en uitzichten gezien, maar Gods Window was die dag gesloten vanwege de mist...
De volgende dag al heel vroeg opgestaan om op safari te gaan in het Krugerpark. Met z'n vieren in ons autotje turen naar wilde beesten... In het begin waren we blij met 1 eenzame olifant, maar aan het einde van de dag kon de trip niet meer stuk. Kuddes olifanten, giraffen (kameelperde), zebra's, nijlpaarden (seekoeie) en heel veel bokkies gezien. Het mooiste was nog dat we ineens midden in een kudde buffels zaten! Die vonden ons zeg maar net zo interessant als wij hun.. Wat kunnen die beesten dreug kijken! De tweede dag in het Krugerpark zijn we op zoek geweest naar de leeuw en het luipaard. Helaas kunnen die zich erg goed verstoppen! Nu hebben we een probleem... We hebben namelijk gezegd dat we niet naar huis gaan voor we de big 5 hebben gespot! Wie weet moeten we onze vlucht nog even om gaan boeken. (goed excuus om langer te blijven?)
Vervolgens zijn we 2 dagen in Swaziland geweest. Hier vielen we met de neus in de boter! Toen wij even een kijkje namen in een partycentrum werden we uitgenodigd door de moeder van een jarige zoon! Zo belandden we ineens op de 21e verjaardag van Banzile. Blijkt dus een BIG happening te zijn.... Na een spetterende dans entree van de jarige, een aantal speeches, gebeden en het aansnijden van de taart stond er een luxe buffet voor ons klaar... Alsof een gratis diner nog niet genoeg was kwamen we op de gastenlijst van een hiphopfeestje te staan. Dit hadden we van te voren allemaal niet kunnen bedenken! Naast dit rijkeluisfeesie hebben we ook nog wat cultuur gesnoven in Swaziland. We zijn bij een traditionele stam op bezoek geweest en daar hebben we natuurlijk even meegedanst en getrommeld.
Nadat we Anouk en Marloes af hadden gezet ergens in Swaziland zijn wij aan onze terugreis naar Johannesburg begonnen.... Wat een avontuur, bij de grens alleen al moet je tienduizend dingen invullen en allemaal stempels verzamelen tussen de busladingen mensen.. Daarna bleken alle wegen of open te liggen of gewoon afgezet te zijn, dus een touristische terugreis. Zo zijn we langs Amsterdam gekomen, zijn we wezen plassen in Ermelo en zijn we zeegraskoegat en nog meer grappige plaatsnamen tegengejonen. Ook heeft Margreet met haar verbaasde hoofd een boete van 1000 rand weten te ontkomen.... Inhalen over een doorgetrokken streep na 10 minuten achter zo'n grote stinkende vrachtwagen, geef me eens ongelijk! Daar was de traffic meneer het niet helemaal mee eens....
Nu we in een hele bus zitten (de bus die voor ons kwam miste, of raakte juist, een laag dak en verloor wat onderdelen) bedenk ik me alvast wat voor een avonturen Mozambique ons zal gaan brengen. Hopelijk een hele mooie onderwaterwereld en een kerst op een wit strand!
Met Anke slapend op mijn ene schouder en een hoofd van een Duitse jongen op mijn andere schouder zeg ik alvast: 'Hele fijne kerstdagen!' We zullen aan jullie denken als wij lekker op het strand liggen, of whale sharks aan het spotten zijn op de bodem van de oceaan!
Groeten Anke en Margreet
Op naar de andere kant van Zuid-Afrika
Hoi allemaal!
Het heeft eventjes geduurd voordat we dit verhaal hadden geschreven maar hier is hij dan eindelijk! Er zijn een aantal weken voorbij gegaan waarin van alles is gebeurd dus hieronder een aantal hoogtepunten.
Het duiken is nog steeds een punt op de agenda. Anke heeft haar advanced gehaald zodat ze ook in Mozambique kan duiken. Margreet is ook met twee duiken meegeweest. We zijn op 20m naar een wrak de Maori (1905) gaan kijken. Het porselein en flessen champagne lagen er nog erg leuk om te zien, maar helaas niet om mee te nemen... Daarna nog een duik met zeehonden. Die beesten zwemmen tegen je aan, knabbelen aan je zwemvlies of bijten op je hoofd. Echt gestoord!!! Neem als voorbeeld een opgeblazen ballon, zonder knoop en laat deze los... Dan krijg je een indruk hoe deze beesten zwemmen!
Ook het sinterklaas feest is ons hier niet ontschoten. De slingers hangen nog steeds aan de muur. (dank je mama van Anke). Ook op 5 December hebben we met alle studenten lootjes gedaan. Een gedicht met een klein cadeautje. Erg leuk om met z'n allen te doen en die pepernoten waren geweldig!
In de andere weken heeft Margreet de basis van het kite surfen geleerd. Helaas heeft ze de kite gemold... Oeps... Is Anke naar een wedstrijd Zuid-Afrika (havana Bafana ) tegen Verenigde Staten geweest in het green point stadion. Ze kon 2 dagen niet meer horen vanwege alle vuvuzela’s die ze heeft gehoord. Heeft Margreet geprobeerd kreeften te vangen met Carlo maar is dit helaas niet gelukt, wat zijn die beesten snel! Toch is er uiteindelijk eentje in de pan beland... (jammie)
Hebben we samen met de leraressen uit de klas poikiekos gegeten en gebraaid. Gelukkig zijn we nog steeds geen 5 kilo zwaarder. Hebben we een fotoshoot gedaan die Margreet van Ron heeft gekregen. En ga zo maar door..
Met stage is nu alles aan het einde. De laatste dag op het schooltje hebben we pepernoten gegeten en kleurplaten ingekleurd met de kinderen( dankjewel zus van Margreet). Ook wij gingen aan de slag en er hangen nu mooie kleurplaten in de huiskamer.
Het afscheid nemen zelf was natuurlijk niet makkelijk en uiteraard kwamen er hier ook wel een paar tranen aan te pas. We hebben alle dossiers achtergelaten en kunnen nu met een gerust hart op
vakantie
Ja ja, vakantie! Het is dan zover. Anke en Margreet met de backpack op de rug, op zoek naar avontuur.
We zullen jullie kort even vertellen wat het plan tot nu toe is. Maandag de 13e vliegen we naar Johannesburg toe. Hier gaan we de panorama route bekijken en natuurlijk het Krugerpark. Wij gaan niet naar huis voordat we de Big Five hebben gezien!!!! (En het luipaard is erg moeilijk te vinden, wie weet moeten we ons ticket nog omboeken..) Maar, met een verrekijker op zak zullen we ons best gaan doen!
Daarna zullen we nog een week naar Mozambique gaan om te duiken. Dit is een van je mooiste plekken ter wereld om te duiken dus dat gaan we dan maar eens doen! En... niet te vergeten: “Hoe klinkt Kerst op een wit strand aan een blauwe zee?” Cocktailtje erbij. Wij versieren wel een palmboom...
Na deze week hebben we nog 2 weken om door Zuid-Afrika te crossen en wat we precies gaan doen weten we nog niet. Dat zien we onderweg wel!
Genieten jullie daar van de kou, genieten wij van de zon, verschil moet er zijn...
Groetjes Anke en Margreet
Extreme, more extreme, most extreme!!!
Hallo allemaal!
Zo dit was me het weekje wel weer! We hebben inmiddels weer heel wat meegemaakt, dus weer de hoogste tijd om jullie bij te praten over al onze avonturen!
De week begon serieus. We hebben vorige week hard gewerkt om klinische lessen te kunnen geven. In het bejaardentehuis zijn deze voor deze week afgelast.. we zitten natuurlijk wel in Zuid-Afrika, je zou het bijna vergeten! Volgende week weer een nieuwe poging, zo flexibel zijn we dan ook wel weer. Bij Agape hebben we wel een heel zinvolle les kunnen geven over cerebrale parese en wat belangrijk is bij de omgang en of de behandeling van deze kinderen. Erg leuk dat de leraressen van ons klasje erg positief waren. Hierdoor moeten we nog harder aan de bak, want de volgende klinische les staat alweer op het programma!
Na heel hard gewerkt te hebben mochten we van onszelf een dagje eerder vrij om..... JAWEL, MET HAAIEN TE DUIKEN! Dus wij 's morgens al vroeg op pad naar Simonstown met alle duikuitrusting en gewapend met onze instructeurs. Nu zullen sommigen denken dat we in een kooi naar haaien gingen kijken... Mooi niet dus, gewoon de plomp in en al na 5 meter was het raak en was de eerste haai gespot. Tijdens het duiken zagen we tegelijkertijd wel 10 haaien zwemmen zo rond de 2 á 3 meter. Nu zat anke op de bodem oefeningen te doen en als je je dan omdraait en dan oog in oog komt te staan met een haai van 3 meter, dan stokt je adem toch wel eventjes. Toch best wel indrukwekkend! Om van alle haaien te bekomen moest er traditioneel gebraaid worden rond het kampvuur.
Inmiddels hebben Anke en onze huisgenoten hun Padi open water in de pocket en Margreet moet nog 1 duik en dan is ze een advanced duikster. Vandaar dat er nog een nachtduik op het programma moet worden gezet voor binnenkort. Wat vervelend!
Net als je denkt dat het allemaal niet gekker kan worden.... We zijn zaterdag gewoon uit een vliegtuig gesprongen op 3 kilometer hoogte! En wat we kunnen zeggen...: “Skydiven is zoooo ontzettend gaaf!” Daar zijn gewoon geen woorden voor! Wanneer gaan we weer? De foto's die we bij dit verhaal plaatsen zullen er dan ook niet om liegen. Daar kun je gewoon zien dat het baie mooi is!
Zondag hebben we uiteraard niet rustig aan gedaan, daar doen we hier niet aan. We zijn met 2 locals naar de Crystal Pools geweest. Dit zijn een vijftal bergmeertjes vol watervallen, cliffs en heel koud water. Na een hike van een uur was dit ijskoude water meer dan welkom en we zijn er dan ook snel ingedoken. Vervolgens op zoek gegaan naar het volgende meer. Na een tijd wandelen (spoorzoekertje) kwamen we hier aan. Hier heeft Margreet het engste van de hele week gedaan... Van een cliff gesprongen en ik zou je vertellen: “Daar kan geen skydiven of haaiduiken tegenop.” Jeetje wat is dat eng! Na ongeveer een kwartier op het randje zitten begonnen allemaal mensen te klappen en te roepen.. tja, dan moet je wel! (Anke is een keer van een cliff in Kroatië gesprongen en haar woorden zijn: “Eens, maar nooit weer!”)
Na deze extreme week zijn we vandaag weer in ons klasje aan het werk gegaan. Hier hadden we de verjaardag van Kaylen. Ze is 15 jaar geworden en dat moest gevierd worden.. Niet zoals bij ons met spelletjes, maar met.... Uiteraard; hotdogs, muffins, cake en chips!
Nu denken jullie dat we voorlopig genoeg adrenaline hebben gehad, maar geen zorgen... We gaan gewoon weer op zoek naar nieuwe!
Groeten Anke en Margreet
Een goed begin is het halve werk!
Een goed begin is het halve werk..
Na weer een week hard werken is het weer tijd voor weekend!! Vorig weekend zijn we naar Muizenberg geweest en hier hebben we onszelf getransformeerd in echte surfchicka's...
Samen met een stel meiden hebben we les gehad in hoe we op ons bord moesten gaan staan en vervolgens mochten we dat gaan proberen. Margreet bleek een natural te zijn, want de eerste keer dat ze een poging waagde stond ze zo maar per ongeluk rechtop. Baie mooi! Na wat oefenen bakte iedereen er wat van en ook kijken naar elkaar en elkaar zien crashen blijkt een erg leuke hobby!
De rest van het weekend hebben we lekker op het strand gehangen en gezwommen.
De maandag begonnen we, een beetje moe, maar toch ook met goede moed aan onze werkweek. Normaal staan wij om acht uur 's morgens bij het hek om de kinderen uit het CP-huis naar school te brengen. Zo ook deze morgen, alleen nu in de stromende regen. Dus alle kinderen kregen een deken over zich heen, een beetje luguber, maar dan blijven ze tenminste droog. Margreet loopt met een rolstoel met een jongentje onder een deken en een hoop tassen de bult af naar school. Met een beetje haast ging de rolstoel en zo ook Margreet sneller en sneller.... Tot de rolstoel ging stijgeren, een hekje tegenkwam, Margreet over de rolstoel heen vloog en midden in een plas tot stilstand kwam. Naast de rolstoel lag een hoopje (jongetje onder deken) te schudden van het lachen. Eindelijk actie! Jammer genoeg gebeurde dit onder het toeziend oog van een van de leraressen. Die heeft de rest van de dag alleen maar kunnen lachen. Toch iedereen weer een leuke dag bezorgd...
En! Wat helemaal leuk is, we zijn met alle kinderen van Agape op pad geweest. We zijn naar een boerderij geweest waar we in een bakkie achter een tractor een ritje hebben gemaakt. En we hebben natuurlijk gegeten, want dat is hier het belangrijkste gedeelte... Kip van de KFC, een echte luxe (trouwens, kip is hier salade en geen vlees... weer wat geleerd). Margreet is wederom uitgelachen omdat ze toch echt niet zoveel (twee keer lunch, waarvan 1 keer snack wordt genoemd?!) kan eten. Anke is door ons lieve-en vooral dikke-down syndroom-meisje in haar gezicht gesproeid met een mengsel van kip en speeksel... Hilarisch! Toen per slot van rekening meneer gans, die jarig was, een beetje nerveus van alle zingende kinderen, op de vloerbedekking begon te poepen kon de dag niet meer stuk.
Ook leuk om te vertellen dat de liften werken! Deze week hebben we al een paar mensen opgetakeld. Helemaal helemaal gelukkig dat ze weer een beetje op hun benen kunnen staan (Sarina is onze stalift) gingen we voldaan naar huis. Zo gaat op stage alles een beetje z'n gangetje. We krijgen het steeds drukker omdat we ook nog een kindje opzoeken dat niet meer naar school kan. Hij heeft lange tijd in het ziekenhuis gelegen (HIV, Foetal alcohol syndroom, TB en dus gewoon longen die niet meer zo goed werken) en heeft vaak zuurstof nodig. Wij dus opgetrommeld voor longfysio. Een grote uitdaging, maar erg leuk om te doen.
Afgelopen weekend zijn we wezen duiken! Anke is samen met 3 anderen begonnen aan haar cursus Paddi Open Water. Eindelijk.... Anke aan de telefoon om dit te regelen, ineens aan de andere kant van de lijn: “You sound dutch!” Hopsa, mooi een Nederlandse instructeur geregeld om de bodem van de zee te ontdekken. Alleen moet je dan eerst oefenen in een bergmeer, ook erg leuk, maar duurt wel een beetje lang allemaal omdat anke al die oefneingen al kende van de duiklessen. Maargoed ook deze moest ze toch nog een keer herhalen want een bril op je kop opzetten schiet niet zo heel erg op Anke.
Margreet laat het woord duiken ook geen tweede keer zeggen, maar al gewapend met een Padi volgt zij een iets andere route. Eerst een opfriscursus, is inmiddels alweer 3 jaar geleden. Meteen aan een tafel gezet voor een examen... Oeps, maar goed dat de anderen allemaal theorie dvd's hebben gekregen. Tegelijkertijd met de anderen doet Margreet haar Advance in duiken. Gewapend met een kompas vierkantjes en driehoekjes zwemmen en nog bij dezelfde golfbal op de bodem uitkomen... Ron zal met stomheid geslagen zijn! Ook al tot 30 meter diepte geweest, gewapend met 2 instructeurs, dat noem ik nog eens priveles! Erg diep en koud en je moet wel een goede reden hebben om zo diep te willen duiken...
Nu waren de mensen van de duik erg gastvrij en dit resulteerde natuurlijk weer in een erg gezellige braai! Zo kom je nog eens ergens en zo maak je nog eens wat mee. Nu kunnen we alleen niet meer wachten tot volgend weekend, want dan gaan we de oceaan in!
Nu we deze update weer hebben gegeven wachten we met smart op de updates vanuit koud kikkerland! Blijf vooral reacties sturen, erg leuk!
Groeten Anke en Margreet
Liften en wijntjes drinken
Hallo allemaal!
We zijn nog steeds druk bezig op onze projecten. Soms staan we verbaasd te kijken wat er allemaal om ons heen gebeurd maar het is ook vaak lachen gieren en brullen.
Zo heb je huize Silverjaren mensen die vrij stevig zijn. (komt vast van al dat vlees wat ze hier eten...) Nu zijn wij natuurlijk erg sterk, maar zelfs wij krijgen deze mensen niet omhoog. Vandaar dat ons na 4 weken is verteld dat er liften bestaan in het bejaardentehuis... Wij helemaal gelukkig op weg naar de liften... Wordt er een deur opengemaakt en ja hoor wel 8 liften van passief tot actief en vele rollators. Helemaal geweldig, er was alleen een klein probleempje. De deur van dit hok kon nog maar net open en de zooi kwam bijna naar buiten vallen! Wij beginnen dus vol goede moed de nodige liften naar voren te verplaatsen terwijl de verpleegster hulp ging halen. Hoor je door de intercom de grootste krijsstem ooit.... 'Erwin can you help the fysiotherapie girls from the Netherlands upstairs please' En niet een keer, maar drie keer door alle gangen galmen. Oepsie! Tja dat zijn wij toch echt. Maargoed een sterke man komt ons redden van alle troep en duwt letterlijk alles nog verder op elkaar en in elkaar. Wendy (naam van een superdeluxe lift) werd bruut gesloopt bij deze actie, maar de drie liften die we nodig hadden waren eruit. Dan begint er een verpleegster op allerlei knopjes te duwen om vervolgens te zeggen dat ze niet werken. Weet je hoe dat komt?! Die liften werken met een accu!!! Ja, een batterij, die je dan ook nog eens af en toe op moet laden.... Dat weten ze hier dan weer niet. Wij op zoek naar opladers en na gewurm door alle troep deze nog gevonden ook! Denk je, ' Probleem opgelost' Maar nee, er staat namelijk op de opladers; thuiszorg midden-brabant. Dit betekend... een Nederlandse stekker in een land waar ze met drie punten stroom uit de muur halen. Uiteindelijk bij de directrice terechtgekomen en die snapte het probleem en wilde stekkers voor ons aan gaan schaffen. Nu zijn wij dan wel weer ze nobel dat we zelf hebben voorgesteld om deze te kopen. Krijgen we tenminste de goede....
Volgende keer gaan we dus gewapend met opladers en stekkers terug naar het bejaardentehuis om een paar mensen op te takelen. Hopelijk doen deze het nog na zolang niet te zijn gebruikt.
Jullie kunnen je misschien wel voorstellen dat we verbaasd waren toen we in het bejaardencentrum stonden omdat ze niet wisten dat de liften op batterijen werken en hoe je deze moet opladen. Ook gaven ze eerlijk toe dat ze geen idee hadden hoe deze liften te gebruiken. Op de weg terug naar huis gingen de tranen van het lachen over onze wangen en zeiden we tegen elkaar: ' Wat houden wij toch van Zuid-Afrika.'
Naast het houden van Zuid-Afrika zijn sommige dingen voor ons ook moeilijk te bevatten. Zo vertelde de hoofd-lerares van ons klasje in AGAPE dat ze ontslag heeft gekregen. Nadat we eerst nog dachten dat ze een grapje maakte was het toch echt waar. De reden die ze kreeg was dat ze geen Afrikaans sprak. Nu is het zo dat deze vrouw uit zimbabwe komt en ze is daar ook lerares geweest. Haar zoontje is gehandicapt en zit ook in deze klas. Ze weet dus als geen ander hoe ze hier mee om moet gaan. Ze spreekt inderdaad geen vloeiend Afrikaans maar is het aan het leren. Voor ons iets onbegrijplijks dat ze ontslagen wordt, maar we kunnen ons er beter niet mee bemoeien.
Na alle leuke en minder leuke dingen tijdens stage wordt het ook vanzelf weer weekend! Tijd voor leuke dingen! Nu drinken jullie thuis vast wel eens een wijntje wat uit Zuid-Afrika komt. Stellenbosch is een gebied hier dichtbij met ontzettend veel wijnboerderijen. Nu voelen jullie het misschien wel aankomen.... Wij zijn gaan wijn proeven.
We hebben een toer gemaakt lang 3 wijnboeren. Als je hier wijnboer bent dan heb je genoeg geld en dit was ook te zien aan de boerderijen waar we kwamen. Heerlijk verschillende wijnen proeven en er dan uitleg over krijgen. ( niet dat wij hier iets van snappen, maar toch altijd leuk!)
Daar zaten we dan hoor op het terras, in de stralende zon, uitzicht over de wijngaarden met een glas wijn in onze handen. ' Wat vervelend hé, om in Zuid-Afrika te zijn!'
Nu is het ook zo dan je dan hoort te proeven en het dan uit moet spugen. Nu vonden wij dit erg zonde dus hebben we het uit respect voor de wijn toch maar opgedronken.
Apen enzo
Hoi allemaal,
Zo het heeft even geduurd maar hier zijn we weer.
De afgelopen twee weken hebben we hard gewerkt op onze projecten. Inmiddels hebben we een hele lijst met patiënten die we moeten zien. We hebben dan ook iedereen minstens een maal gezien en zijn we begonnen met testen. Een hele klus maar we kunnen nu in het Nederlands, Engels en jawel in het Afrikaans een anamnese afnemen. Goed voor onze taal om in het bejaardentehuis te werken..... Een man vond ons zo leuk dat hij zijn stoel oppakte en een eind verderop ging zitten. Bleek dan ook dat hij Xhosa sprak en tja.. dat doen wij dan weer niet! Met andere woorden; we maken elke dag weer wat anders mee. Nu we iedereen hebben gezien zijn we druk plannen aan het maken voor behandelingen. Wat een werk, maar ook een grote uitdaging en daar zijn we gek op!
Na al dit harde werken doen we een hele boel leuke dingen. (nu we hier toch zijn)
We zijn er met en groep meiden een weekend op uit getrokken richting Cape Point. Margreet had als doelstelling om nu toch echt een wilde aap te gaan spotten.
Onderweg zijn we in Simonsstad (een oude VOC-stad) geweest en we hebben een kolonie Afrikaanse pinguïns gespot op Boulders Beach. Daarna zijn we verder gegaan naar Kaap de goede hoop, dit ligt in een groot national park. We hadden Margreet onze dierenspotter mee en geen beest kon ontstnappen... Floor is hier nog met een hoop gegil beroofd van haar broodje tonijn door een woeste baboon... Achteraf lachen, gieren, brullen, maar die ogen! Iedereen vond het eng, maar Margreet stond te springen, want de aap was gezien.
Terug uit het park zijn we naar Muizenberg gegaan. Hier hebben we geslapen bij een verlopen hippie met kookkunsten. Dit was een leuk hostel waar we een recept rijker de volgende dag met goede moed de Muizenberg beklommen. Dit was een barre tocht met veel spierpijn de volgende dag. We hebben de hippie beloofd om nog eens terug te komen, Muizenberg is namelijk het surferswahalla bij ons in de buurt.
De donderdag hierop waren Ankes ouders in town. Op de valreep hebben we ons klasje, het CP-huis en het bejaardentehuis kunnen laten zien. Omdat wij nu ook schoolvakantie hebben zijn we er met z'n vieren op uit getrokken. (Margreet voor een paar dagen gebombardeerd als dochter) Eerst zijn we in Kaapstad geweest waar we een rondtour hebben gedaan op het dak van de hop-on-hop-of bus. Ook hebben we de Tafelberg beklommen! Het was supermooi weer en na een pittige klim hadden we een super uitzicht over Kaapstad en omgeving. Natuurlijk ook weer naar beneden afgedaald, kabelbaantickets uitgespaard (goed voor het studentenbudget).
Hierna zijn we naar Hermanus geweest waar het Whale festival gaande was. We hebben vanaf een boot walvissen van alle kanten kunnen bekijken. Wat een imposante, maar vooral ook lelijke beesten. Toen we in het restaurant zaten showden een walvis en een kindje hun sprongkunsten.
Ook zijn we naar het meest zuidelijke puntje van Zuid-Afrika geweest, verder niets te beleven, maar daar moet je toch even gestaan hebben. Hier komen namelijk de Indische en de Atlantische oceaan samen.
Na een lange rit over de gravelroads zaten we ineens midden op het platteland tussen de struisvogelfarms. Op het platteland hebben we twee nachten geslapen bij boeren in een huisje en in een aanbouw. Hier aten we met de kost mee.
We waren hier vanwege het natuurreservaat De Hoop. Een mooi park waar we een walvishike langs de kust hebben gedaan (ze kwamen hier bijna op schoot). Hier hebben we nog meer gehiked en gemountainbiked. Hiermee konden we op mee afgelegen plekken komen. Leuk om te mountainbiken tussen de apen (ja margreet kon haar gelukt niet op) en de bokken. Dit maak je in Nederland niet mee.. Dit gehobbel ook niet..... Wij hebben tijdens het schrijven van dit verhaal nog steeds een zeer achterste.. De zebra's hadden zich wel erg goed verstopt, want deze hebben we niet gezien.
Groeten Anke en Margreet