Een goed begin is het halve werk..

Na weer een week hard werken is het weer tijd voor weekend!! Vorig weekend zijn we naar Muizenberg geweest en hier hebben we onszelf getransformeerd in echte surfchicka's...

Samen met een stel meiden hebben we les gehad in hoe we op ons bord moesten gaan staan en vervolgens mochten we dat gaan proberen. Margreet bleek een natural te zijn, want de eerste keer dat ze een poging waagde stond ze zo maar per ongeluk rechtop. Baie mooi! Na wat oefenen bakte iedereen er wat van en ook kijken naar elkaar en elkaar zien crashen blijkt een erg leuke hobby!

De rest van het weekend hebben we lekker op het strand gehangen en gezwommen.

De maandag begonnen we, een beetje moe, maar toch ook met goede moed aan onze werkweek. Normaal staan wij om acht uur 's morgens bij het hek om de kinderen uit het CP-huis naar school te brengen. Zo ook deze morgen, alleen nu in de stromende regen. Dus alle kinderen kregen een deken over zich heen, een beetje luguber, maar dan blijven ze tenminste droog. Margreet loopt met een rolstoel met een jongentje onder een deken en een hoop tassen de bult af naar school. Met een beetje haast ging de rolstoel en zo ook Margreet sneller en sneller.... Tot de rolstoel ging stijgeren, een hekje tegenkwam, Margreet over de rolstoel heen vloog en midden in een plas tot stilstand kwam. Naast de rolstoel lag een hoopje (jongetje onder deken) te schudden van het lachen. Eindelijk actie! Jammer genoeg gebeurde dit onder het toeziend oog van een van de leraressen. Die heeft de rest van de dag alleen maar kunnen lachen. Toch iedereen weer een leuke dag bezorgd...

En! Wat helemaal leuk is, we zijn met alle kinderen van Agape op pad geweest. We zijn naar een boerderij geweest waar we in een bakkie achter een tractor een ritje hebben gemaakt. En we hebben natuurlijk gegeten, want dat is hier het belangrijkste gedeelte... Kip van de KFC, een echte luxe (trouwens, kip is hier salade en geen vlees... weer wat geleerd). Margreet is wederom uitgelachen omdat ze toch echt niet zoveel (twee keer lunch, waarvan 1 keer snack wordt genoemd?!) kan eten. Anke is door ons lieve-en vooral dikke-down syndroom-meisje in haar gezicht gesproeid met een mengsel van kip en speeksel... Hilarisch! Toen per slot van rekening meneer gans, die jarig was, een beetje nerveus van alle zingende kinderen, op de vloerbedekking begon te poepen kon de dag niet meer stuk.

Ook leuk om te vertellen dat de liften werken! Deze week hebben we al een paar mensen opgetakeld. Helemaal helemaal gelukkig dat ze weer een beetje op hun benen kunnen staan (Sarina is onze stalift) gingen we voldaan naar huis. Zo gaat op stage alles een beetje z'n gangetje. We krijgen het steeds drukker omdat we ook nog een kindje opzoeken dat niet meer naar school kan. Hij heeft lange tijd in het ziekenhuis gelegen (HIV, Foetal alcohol syndroom, TB en dus gewoon longen die niet meer zo goed werken) en heeft vaak zuurstof nodig. Wij dus opgetrommeld voor longfysio. Een grote uitdaging, maar erg leuk om te doen.

Afgelopen weekend zijn we wezen duiken! Anke is samen met 3 anderen begonnen aan haar cursus Paddi Open Water. Eindelijk.... Anke aan de telefoon om dit te regelen, ineens aan de andere kant van de lijn: “You sound dutch!” Hopsa, mooi een Nederlandse instructeur geregeld om de bodem van de zee te ontdekken. Alleen moet je dan eerst oefenen in een bergmeer, ook erg leuk, maar duurt wel een beetje lang allemaal omdat anke al die oefneingen al kende van de duiklessen. Maargoed ook deze moest ze toch nog een keer herhalen want een bril op je kop opzetten schiet niet zo heel erg op Anke.

Margreet laat het woord duiken ook geen tweede keer zeggen, maar al gewapend met een Padi volgt zij een iets andere route. Eerst een opfriscursus, is inmiddels alweer 3 jaar geleden. Meteen aan een tafel gezet voor een examen... Oeps, maar goed dat de anderen allemaal theorie dvd's hebben gekregen. Tegelijkertijd met de anderen doet Margreet haar Advance in duiken. Gewapend met een kompas vierkantjes en driehoekjes zwemmen en nog bij dezelfde golfbal op de bodem uitkomen... Ron zal met stomheid geslagen zijn! Ook al tot 30 meter diepte geweest, gewapend met 2 instructeurs, dat noem ik nog eens priveles! Erg diep en koud en je moet wel een goede reden hebben om zo diep te willen duiken...

Nu waren de mensen van de duik erg gastvrij en dit resulteerde natuurlijk weer in een erg gezellige braai! Zo kom je nog eens ergens en zo maak je nog eens wat mee. Nu kunnen we alleen niet meer wachten tot volgend weekend, want dan gaan we de oceaan in!

Nu we deze update weer hebben gegeven wachten we met smart op de updates vanuit koud kikkerland! Blijf vooral reacties sturen, erg leuk!

Groeten Anke en Margreet